Mickey Thomas is u waarschijnlijk niet onbekend als de zanger van Jefferson Starship, een groep die mid jaren 80 en dan onder de naam Starship hits had als “We Built This City” en “Sara”.

De man was ook een aantal jaren aan de zijde van Elvin Bishop te vinden, het is trouwens zijn stem die je hoort op Bishops’ hit “Fooled Around And Fell In Love”.  Deze laatste placht dit nummer tijdens zijn optredens enkel muzikaal te brengen als ware hij er zelf van overtuigd dat dit nummer zonder Mickey’s stem niet meer dezelfde draagkracht zou hebben.

Mickey Thomas draait intussen al meer dan 3 decennia mee en keert nu met de Bluesmasters terug naar zijn roots.  Bijna 60 is de man intussen maar zijn stem is nog steeds even krachtig en soulvol als destijds.
The Bluesmasters, indertijd gevormd door gitarist / producer Tim Tucker en pianist Sean Benjamin serveren ons op dit album een coctail van blues, soul en R&B met uiterst zorgvuldig gekozen covers van grootheden als BB King, Etta James en Albert Collins.  Maar wat een prachtalbum is dit geworden !  Al van bij de opener “Cherry Red” nemen ze je bij je nekvel, Doug Lynn’s inventieve, jammerende harmonicaspel, het sublieme pianogedram van Sean Benjamin…en dan is daar die unieke stem van Thomas…schitterend gewoon..

En dan die fantastische versie van “Rock Me Baby”…aangestuurd door de stuwende  ritmesectie van drummer Dunbar en bassist Danny Miranda laat Tucker alle teugels los en de enthousiaste band pompt en rockt er op los…tweede hoogtepunt.  Wat volgt is een onwaarschijnlijk knappe versie van "Fooled Around and Fell In Love”, hier gebracht met steun van de geweldige zangeres Stephanie Calvert, in één woord: beklijvend ! Een hattrick in amper een kwartier tijd !
En het peil blijft even hoogstaand…de inbreng van gast muzikant Magic Slim draagt daar uiteraard toe bij.  Luister maar even naar zijn bijdrage op “Can’t Get No Grinding”, waanzinnig perfect gespeeld, of zijn snarenspel op "Get Your Business Straight"…subliem gewoon.  Deze laatste song wordt op de cover ten onrechte toegeschreven aan Phil Collins, wij dichten het toe aan Albert Collins...
Een zoveelste hoogtepunt (eigenlijk zijn het er allemaal) krijgen we op "Walkin 'Blues", de dialoog tussen Lynn’s harmonica en het slide-werk van studioguitarist John Wedemeyer is om duimen en vingers van af te likken.

Een ander moment van schoonheid op "I'd Rather Go Blind", de manier waarop Thomas deze klassieker naar zijn hand zet is meer dan indrukwekkend te noemen.
Naar het schijnt plannen ze een tournee door de USA en de rest van de wereld, hopelijk doen ze de lage landen ook aan want hoewel niets nieuws op deze release is dit een staaltje vakmanschap van uitzonderlijk niveau en moet dit op een podium een bijblijvende indruk nalaten.

(Met dank aan Betsie Brown)